HENDRIKHendrik Tahapary 84 jr, fotografeerde ik vorig jaar voor de rubriek ouderenportret. Waarom liet hij mij na al die maanden niet meer los? Mijn jeugdherinneringen misschien? Molukse en en Indische vrienden, de geuren van kruidnagelen en kretek, de gastvrijheid….ik ben er mee opgegroeid. Maar ook de geschiedenis van mijn vader als Indiëganger. Mijn aangeboren nieuwsgierigheid won het.Of ik Hendrik een tijdje mocht volgen om te fotograferen? Ik wist het eigenlijk al, het mocht! Zijn vriendelijke en innemende blik hadden mij vorig jaar al toestemming gegeven. Er was volledig vertrouwen.Enigszins chaotisch maar toch overzichtelijk is zijn woonkamer. Stapels documenten her en der door de woning verspreid, een en al geschiedenis. Zijn verhalen, zijn vitaliteit en onverzettelijkheid. Wat maakt dat iemand op deze leeftijd nog zo vitaal en gedisciplineerd is?Een echte overlever. Zijn geschiedenis kende ik al door het eerdere interview. Als zoon van een KNIL militair, overleefde hij een Jappenkamp. Naar Nederland gekomen en als protestant, tegen alle regels in, met een katholiek getrouwd. Eigenzinnig zijn eigen koers bepalend. Wars van luxe en bezit. Zijn vroege opstaan, zijn rituelen en het rappe tempo van het rondbrengen van de kranten, elke dag weer. Maar ook een onwrikbaar geloofsvertrouwen. Een Christus kruis, vastgeklemd in een bankschroef op zijn nachtkastje, symbolischer kan het haast niet.Een unieke man vastgelegd in beeld.
